Translate this page:
You can translate the content of this page by selecting a language in the select box.
Belangrijk Erfgoed
 |  |
De site van het station van Kortrijk is historisch belangrijk. Vanuit deze plek vertrok op 6 november 1842 voor de allereerste keer ter wereld een trein die een landsgrens overschreed. Een voorlopig station was reeds in 1840 gebouwd, een eerste volwaardig station in neoklassieke stijl opende de deuren in 1876.
Dit 19de-eeuwse station werd tijdens de zware geallieerde bombardementen op Kortrijk in 1944 zwaar getroffen en grotendeels vernield.
 |
In 1951 gaf de NMBS aan de gerenommeerde Kortrijkse architect Pierre Albert Pauwels de opdracht om een gloednieuw iconisch stationsgebouw te ontwerpen.
Het opende feestelijk de deuren in 1956.
Dit Kortrijkse station staat dan ook symbool van de wederopbouw van de stad. Het is één van de belangrijkste, zo niet hét belangrijkste voorbeeld in Vlaanderen van een wederopbouwstation dat gerealiseerd werd na WO II. En het gebouw heeft bovendien een belangrijke architecturale en stedenbouwkundige waarde.
Veel wederopbouwarchitectuur na de tweede wereldoorlog sloot aan bij neostijlen en de vertrouwde traditioneel barok-getinte en classicistische vormentaal.
Architect Pierre Albert Pauwels daarentegen koos er resoluut voor om de klassieke architectuurprincipes zoals symmetrie en monumentaliteit op een eigentijdse speelsere manier vorm te geven. Terwijl afgeschuinde verticale penanten het quasi symmetrische gebouw van 28 traveeën strak ritmeren, voorzien grote raampartijen de reizigershall overvloedig van licht. Tegelijkertijd creëerde de architect met golvende lijnen, een bijzonder baksteenverband en frisse kleuren zoals okergele wanden en blauwgroene tegels een frivole architectuur. Het stationsgebouw straalde op die manier monumentaliteit uit terwijl het ook al aanleunde bij de opkomende speelse Expo 58-vormgeving.
Deze combinatie is uniek in Vlaanderen.